അഴലിന്റെ ആഴങ്ങളില് അവള് മാഞ്ഞു പോയി
നോവീന്റെ തീരങ്ങളില് ഞാന് മാത്രമായി
ഇരുള് ജീവനെ പൊതിഞ്ഞു
ചിതല് പ്രാണനില് മേഞ്ഞു
കിതക്കുന്നു നീ ശ്വാസമേ
അഴലിന്റെ ആഴങ്ങളില് അവള് മാഞ്ഞു പോയി
നോവീന്റെ തീരങ്ങളില് ഞാന് മാത്രമായി
പിന്നോട്ട് നോക്കാതെ പോകുന്നു നീ
മറയുന്നു ജീവന്റെ പിറയായ നീ
അന്നെന്റെ ഉള്ചുണ്ടില്തേന് തുള്ളി നീ
ഇനി എന്റെ ഉള്പൂവില് മിഴി നീരും നീ
എന്തിനു വിതുമ്പലായി ചേരുന്നു നീ
പോകൂ വിഷാദ രാവേ എന് നിദ്രയില്
പുണരാതെ നീ...
അഴലിന്റെ ആഴങ്ങളില് അവള് മാഞ്ഞു പോയി
നോവീന്റെ തീരങ്ങളില് ഞാന് മാത്രമായി
പണ്ടെന്റെ ഈണം നീ മൗനങ്ങളില്
പകരുന്ന രാഗം നീ എരിവേനലില്
അതരായി നീ പെയ്യും നാള് ദൂരെയായ്
നിലവിട്ട കാറ്റായ് ഞാന് മരുഭൂമിയില്
പൊന് കൊലുസ് കൊഞ്ചുമാ നിമിഷങ്ങള് എന്
ഉള്ളില് കിലുങ്ങിടാതെ ഇനി വരാതെ
നീ എങ്ങോ പോയി..
അഴലിന്റെ ആഴങ്ങളില് അവള് മാഞ്ഞു പോയി
നോവീന്റെ തീരങ്ങളില് ഞ്ഞജന് മാത്രമായി
2015 ഒക്ടോബർ 13, ചൊവ്വാഴ്ച
അഴലിന്റെ ആഴങ്ങളില്
ഇതിനായി സബ്സ്ക്രൈബ് ചെയ്ത:
പോസ്റ്റിന്റെ അഭിപ്രായങ്ങള് (Atom)
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ